Βιολογική ή Συμβατική Καλλιέργεια Για Τα Ελαιόδεντρα μας?
Η βιολογική καλλιέργεια ελιάς μας δίνει ελιές – ελαιόλαδο με περισσότερες πολυφαινόλες.Δεν μας δίνει σον και καλά ποιο εύγεστο καρπό.Οι ξερικές ελιές δίνουν καλύτερης ποιότητας ελαιόλαδο αλλά τα ξερικά ελαιόδεντρα δεν βλασταίνουν δηλαδή δεν πετάνε καινούργια κλαδάκια με αποτέλεσμα να είναι λιγότερο παραγωγικά.Οι γευστικότεροι καρποί δίνονται συνήθως σε ορεινούς ελαιώνες (250-400 μέτρα υψόμετρο γιατί υπάρχει λιγότερη υγρασία) και σε ασβεστολιθικά εδάφη (άρα παίζει ρόλο η σύσταση του εδάφους του χωραφιού μας με λιγότερη όμως παραγωγή).Υπάρχουν όμως και άλλοι παράγοντες όπως το μικροκλίμα (το ξηροθερμικό είναι το καλυτερο γιαυτό η Ελλάδα μπορεί να βγάλει καλύτερο λάδι από την ισπανία ή την Ιταλία άσχετα που πολλές φορές δεν το βγάζει.Και γιατί δεν το βγάζει γιατί μαζεύουν ελιές από το χώμα ή δεν μεταφέρουν τις ελιές με τελάρα ή δεν τις πηγαίνουν τις ελιές την ίδια μέρα στο ελαιοτριβείο ή ανεβάζουν πολύ την θερμοκρασία στο ελαιοτριβείο ή και όλα τα προηγούμενα μαζί).Ένας άλλος παράγοντας είναι οι καιρικές συνθήκες της χρονιάς η προσβολή ή όχι από τον δάκο και ο τρόπος καλλιέργειας.Η βιολογική προστασία από τον δάκο είναι πολύ καλή όταν ο δάκος βρίσκεται σε χαμηλούς μέχρι μέτριους πληθυσμούς.Σε μεγάλους πληθυσμούς η χημική αντιμετώπηση είναι καλύτερη.Η χημική λίπανση δίνει μεγαλύτερες αποδόσεις σε καρπό αλλά χαμηλότερης ποιότητας αν με την βιολογική λίπανση έχουν καλυφθεί οι θρεπτικές ανάγκες του ελαιοδέντρου στο ίδιο χωράφι με το ίδιο μικροκλίμα και τον ίδιο τύπο εδάφους.Αυτά που μπορεί να κάνει η οργανική λίπανση στην ελιά και στο έδαφος δεν μπορεί να τα κάνει η χημική λίπανση.Το καλύτερο χουμικό είναι η κοπριά η οποία χρησιμοποιείται από αρχαιοτάτων χρόνων. Η υδρολίπανση είναι πιο γρήγορα απορροφήσιμη και πιθανόν καλύτερη λίπανση για τα ελαιόδεντρα μας.Ιδιαίτερα θρεπτικό είναι πότισμα με νερό μέσα στο οποίο έχουμε βουτήξει κοπρία.Το βόριο βοηθάει στην καρπόδεση.Τα μεμονωμένα λιπάσματα είναι καλύτερα από τα σύνθετα (γιατί δίνουν στα δέντρα την σωστή χρονική στιγμή το θρεπτικό στοιχείο που χρειάζονται) αλλά για να εφαρμοστούν χρειάζονται περισσότερο κόπο- χρόνο – μεροκάματα επειδή εφαρμόζονται σε 2 ή 3 φορές.Να συμβουλεύεστε τον γεωπόνο σας για την λίπανση του ελαιώνα σας αν και πιστεύω ότι με την μίση ή με τα 2/3 της χημικής λίπανσης έχετε περίπου της ίδιες αποδόσεις σε καρπό.Το χημικό λίπασμα βασικά μας δίνει μεγαλύτερο μέγεθος καρπού.Η λίπανση το πιθανότερο είναι ότι θα απορροφηθεί από το φυτό τον δεύτερο χρόνο (τότε θα φανούν οι αλλαγές στο δέντρο η σκούρυνση των φύλλων η νέα βλάστηση κτλ).Ακόμη και την καλύτερη λίπανση να έχετε κάνει αν δεν είναι ευνοικές οι καιρικές συνθήκες κατά την άνθηση τα δέντρα δεν θα καρπίσουν.Πολύ καλό κάνει στα δέντρα μας να σκάψουμε στην άκρη της προβολής της κόμης 10 με 15 πόντους να βάλουμε μέσα άχυρο και να το σκεπάσουμε με χώμα.Το άχυρο θα σταματήσει την ανάπτυξη των αγριόχορτων για ένα με ενάμιση χρόνο θα δώσει με την αποσύνθεση του άζωτο στα ελαιόδεντρα μας και ζέστη στην ρίζα του.Σε περίπτωση που όταν είναι ανθισμένες οι ελιές έχουμε ζεστούς ξηρούς ανέμους και υψηλές θερμοκρασίες ποτίστε τα δέντρα για να δροσιστούν και να “γλυτώσετε” όσο το δυνατόν περισσότερα άνθη.Γενικότερα κατά την άνθιση δεν τα πειράζουμε τα δέντρα.Στα τέλη απριλίου λίγο πριν την άνθιση ποτίστε τα δέντρα εκτός αν έχει βρέξει.Πριν ανθίσουν οι ταξιανθίες μόλις αυτές αλλάξουν χρώμα από πράσινο σε κίτρινο ραντίστε με διαφυλλικό βόριο.Τέλος να προσέχετε την υπερλίπανση η οποία θα σας δώσει μειωμένη παραγωγή.Αν τα φύλλα σας έχουν σκούρο πράσινο χρώμα πιθανότατα δεν λείπει τίποτα από το χωράφι σας και δεν χρειάζεται λίπανση.Ο ποιο σωστός τρόπος αξιολόγησης των θρεπτικών στο χώμα ή στα ελαιόδεντρα σας είναι η εδαφολογική ανάλυση και η φυλλοδιαγνωστική.Ελαιώνες που περιτρυγυρίζονται από χαρουπιές (αντέχει και στην βόρεια Ελλάδα) ή έχουν μέσα στον ελαιώνα φυτά κάπαρης έχουν πολύ λιγότερο δάκο.Ελαιόδεντρα κάτω από πεύκα δύσκολα ευδοκιμούν.Τα αρωματικά φυτά τα πευκοδάση κτλ κοντά σε ελαιώνες επηρεάζουν θετικά πολύ λίγο το ελαιόλαδο ως προς το άρωμα του, αλλά οι βασικοί παράγοντες του ποιοτικού ελαιολάδου είναι ο καθαρός από δάκο καρπός η μεταφορά του στο ελαιοτριβείο την ίδια μέρα και η σωστή ελαιοποίηση του.
ΡΑΝΤΙΣΜΑΤΑ ΓΙΑ ΠΟΙΚΙΛΙΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
2014
Φεβρουάριος χαλκός.
Μάρτιος χαλκός +φάρμακο για κυκλοκόνιο.
Απρίλιος ράντισμα για άκαρι μόνο αν μας ενδιάφερει η ελιά για βρώσιμη.Αν δεν ραντίσουμε δεν επηρεάζεται η ποιότητα του ελαιολάδου.
Μάιος πυρινοτρήτης + διαφυλλικό βόριο γίνεται λίγο πρίν την άνθιση όταν οι ταξιανθίες της ελιάς αλλάξουν χρώμα από πράσινο σε ανοικτό κίτρινο.
Ιούνιος πυρινοτρήτης
Ιούλιος 1ο ή 2ο ράντισμα για δάκο.Το 1ο μπορεί να παραλειφθεί αν δεν υπάρχουν υγρασίες και δεν έχουν εμφανιστεί πληθυσμοί του δάκου.
Αύγουστος δάκος
Σεπτέβριος δάκος
Σεπτέμβριος χαλκός
Σεπτέμβριος τέλη δάκος αν χρειάζεται και να υπολογιστεί η διάρκεια και η λήξη του φυτοφαρμάκου για να μην υπάρχει υπολειμματικότητα στον καρπό
Οκτώβριο ή Νοέμβριο μετά το μάζεμα του καρπού χαλκός
Δεκέμβριος λίγο πριν τα χριστούγεννα χαλκός
Το αν ο χαλκός θα είναι βορδιγάλειος ή υδροξείδιο συμβουλευτείται τον γεωπόνο σας.
Τις μέρες που υπάρχει υγρασία μαζί με τα φάρμακα βάζουμε και μια ειδική κόλα στο βυτίο.
Το ράντισμα τον χειμώνα καλό είναι να γίνεται όταν η θερμοκρασία είναι από 7 βαθμούς κελσίου και πάνω πχ στις 10 ή στις 12 το πρωί και όχι στις 8 το πρωί
Υπάρχει και δεύτερο ράντισμα για το άκαρι της ελιάς δεν γνωρίζω πότε αυτό γίνεται γιατί με ενδιαφέρει περισσότερο το ελαιόλαδο από την βρώσιμη ελιά.Μπορείτε να ρωτήσετε τον γεωπόνο σας γιαυτό.
ΦΡΕΖΑΡΙΣΜΑ ΕΛΑΙΩΝΑ ΝΑΙ ή ΟΧΙ
Πολλοί ισχυρίζονται ότι δεν κάνει να φρεζάρεται ένας ελαιώνας για να μην πληγωθούν τα ριζίδια των ελαιοδέντρων τα οποία υπάρχουν ανάμεσα στα ελαιόδεντρα.Κανένας τρόπος καλλίεργειας δεν είναι πανάκεια.Ουδέν καλόν αμιγές κακού και ουδεν κακόν αμιγές καλού.Προσωπική μου άποψη είναι ότι καλά είναι κάθε χρόνο να γίνεται ένας καταστροφέας στα αγριόχορτα και μια φορά στα δυο χρόνια να φρεζάρεται ο ελαιώνας (αν μπορεί να φρεζαειστεί ανάλογα με την κλίση του ελαιώνα) δηλαδή δεν παρεμβαίνουμε συνέχεια στο χώμα αλλά ούτε και καθόλου.Τα πλεονεκτήματα του φρεζαρίσματος είναι τέσσερα:
1) Αερίζεται το έδαφος (σπάμε το συμπαγές του).
2) Ποτίζεται καλύτερα στην βροχή.
3) Καταστρέφουμε τούνελ από τρωκτικά (υπάρχουν τρωκτικά που τρώνε ρίζες από ελαιόδεντρα που μπορεί να φτάσει μέχρι την ξήρανση του δέντρου).
4) Σε περίπτωση πυρκαγιάς γειτονικού αγρού μειώνονται οι πιθανότητες μετάδοσης της πυρκαγιάς στον ελαιώνα μας.
Επίσης κάτω από τα ελαιόδεντρα φρεζάρεται δεν φρεζάρεται ο ελαιώνας θα πρέπει να κόβονται τα αγριόχορτα είτε με χορτοκοπτίκο είτε με κόσα μία με δύο φορές τον χρόνο και για να μην αφαιρούν θρεπτικά στοιχεία από τα ελαιόδεντρα και για να μην σκαρφαλώνουν σε αυτά.
ΕΔΑΦΟΣ
Το έδαφος σε έναν ελαιώνα (σε ένα αγροτεμάχιο) δεν είναι ομοιόμορφο ως προς την σύνθεσή του δλαδή μπορεί εδώ που πατάμε να είναι αφράτο και μετά απο ένα ή πέντε ή 10 μέτρα να είναι λιγότερο αφράτο ποιο συμπαγές.Ένα συμπαγές χώμα δύσκολα μπόρει ο άνθρωπος με δικές του επεμβάσεις να το βελτιώσει ( πχ να το κάνει ποιο αφράτο,ίσως και να μην μπορεί ή να μπορεί να το κάνει σε ένα βάθος 10 με 15 εκατοστών πχ με προσθήκη κοπριάς ένα βάθος ποιο ωφέλιμο για κηπευτικά και λιγότερο για τα ελαιόδεντρα που το ριζικό τους σύστημα κατεβαίνει αρκετά ποιο βαβιά )
ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ ΕΛΙΑΣ ΔΕΣΙΜΟ ΚΑΡΠΟΥ
Θα αναφερθώ μόνο σε τρεις ποικιλίες ( ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ, ΜΕΓΑΡΙΤΙΚΗ, ΚΟΡΩΝΕΙΚΗ ) από τις οποίες έχω προσωπική εμπειρία και το έχω συζητήσει και με άλλους καλλιεργητές και γεωπόνους.Η ποικιλία χαλκιδικής έχει ποιο ευαίσθητο άνθος από τις άλλες δύο και το άνθος της θέλει ιδανικές συνθήκες για να δέσει ( να γίνει ) καρπός.Η Μεγάρων δένει ποιο εύκολα και η κορωνέικη δένει ακόμα ποιο εύκολα από τις δύο προηγούμενες ( αλλά επειδή είναι ψιλή είναι ποιο δύσκολη στο μάζεμα ) .
ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ ΑΝΑΛΟΓΙΑ ΚΑΡΠΟΥ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟΥ
Κορωνέικη 3,5 με 4 κίλά καρπού μας δίνουν περίπου 1 κιλό ελαιόλαδο
Χαλκιδικής 5,5 με 7 κιλά καρπού μας δίνουν ένα κιλό ελαιόλαδο εκτός αν μιλάμε για αγουρέλαιο ( μαζεμένος καρπός από 15 μέχρι 30 Οκτωβρίου ) οπότε 9 με 11 κιλά καρπού μας δίνουν 1 κιλό ελαιόλαδο .Τώρα αν μιλάμε για πρωτόλαδο ( μαζεμένος καρπός Σεπτεμβρη ) χρειαζόμαστε 15 με 20 κιλά καρπού για να πάρουμε ένα κιλό ελαιόλαδο.Καλό είναι να μην μαζεύουμε ελιές αν έχει βρέξει λίγες μέρες ποιο μπροστά όταν πρόκειται να ελαιοποιήσουμε γιατί ο καρπός φουσκώνει ( έχει μεγαλυτερη περιεκτικότητα ) με νερό το οποίο σημαίνει ότι στο ελαιοτριβείο στον διαχωρηστήρα θα έχουμε μεγαλύτερες απώλειες σε ελαιόλαδο οπότε θα χρειαστούμε περισσότερα κιλά ελιάς που θα μας δώσουν λιγότερα κιλά λάδι και αυτομάτως ανεβάζουμε τα έξοδα της καλλιέργειας επειδή οι εργάτες που μάζευουν τις ελιές πληρώνονται με το κιλό ( περίπου 0,20 ευρώ το κιλό ) και επίσης αυξάνονται τα μεταφορικά έξοδα.Δεν μαζεύουμε ελιές σε περίπτωση που βρέχει γιατί αυξάνονται οι πιθανότητες καρκίνωσης του ελαιόδεντρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου